Over mondholtepathologie valt veel te zeggen, zo bewees GD-patholoog Nadine Meertens. In het Tijdschrift voor Diergeneeskunde verscheen van haar hand van november 2014 tot januari 2015 een drieluik over ruimte-innemende processen in de mondholte. Lees hier alle artikelen.
Deel 1: Van probleem naar oplossing
Ruimte-innemende processen in de mondholte komen dikwijls voor en worden veelal pas in een laat stadium ontdekt. Dit leidt tot een beperking van de behandelingsmogelijkheden en een nadelige beïnvloeding van de prognose. Regelmatige en systematisch uitgevoerde gebitscontrole en verzorging door de dierenarts en/of dierenartsassistent, naast regelmatige controle door de eigenaar zelf, zijn cruciaal voor een zo vroeg mogelijke detectie van dergelijke processen. Na het ontdekken van een proces in de mondholte is verdere diagnostiek van belang om de aard van de afwijking te bepalen en de juiste therapie te kiezen.
Klik hier voor het hele artikel (opent in pdf)
Deel 2: Maligne tumoren
Tumoren in de mondholte van de hond komen vaak voor en staan op de vierde plaats als tumoren worden ingedeeld naar localisatie. Orale tumoren vormen ongeveer 6 procent van het totale aantal tumoren bij de hond. In de literatuur wordt aan sommige hondenrassen een hogere prevalentie van orale tumoren toegeschreven, zoals de boxer, cockerspaniël, Weimaraner, Golden Retriever, en de Duitse staande, terwijl teckels en beagles juist een lagere kans hebben op orale tumoren.
Klik hier voor het hele artikel (opent in pdf)
Klik hier voor de bijbehorende tabellen (opent in pdf)
Deel 3: Meest voorkomende goedaardige tumoren en ‘tumor-like lesions’
Tumoren in de mondholte worden historisch ingedeeld in niet odontogene en odontogene tumoren. Odontogene tumoren zijn afkomstig van de embryonale structuren van de tandelementen, waarbij als gemeenschappelijk element odontogeen epitheel gevormd wordt (15). In de categorie niet odontogene tumoren worden alle overige tumoren uitgaande van de mondholte geclassificeerd. Als kanttekening wordt opgemerkt dat zogenaamde ‘benigne’ tumoren geen metastasering, maar wel locale infiltratieve en destructieve groei kunnen vertonen. Als voorbeeld geldt het acanthomateus ameloblastoom, dat sterk infiltratieve groei in het beenweefsel van de kaak kan vertonen.
Klik hier voor het hele artikel (opent in pdf)