Dat bleek wat te makkelijk gedacht, want op den duur staken problemen de kop op. “We hadden duidelijk minder grip op de zaak en wisten niet waar die uierontstekingen vandaan kwamen. Waren ze omgevings- of koegebonden? Uit het insturen van monsters kwam ook niet de gewilde informatie.” Er werden een aantal zaken aangepakt om mastitis terug te dringen. Zo kreeg de melkmachine kopbeluchting – een gaatje in de tepelvoering – om de speen minder te belasten. Dit gaf echter niet helemaal het resultaat waarop de familie Groeneveld hoopte.

“In overleg met onze dierenarts zijn we toen weer gaan meedoen aan Mastitis Tankmelk. Zo heb je gerichte informatie in handen, waarop je kan sturen in je bedrijfsvoering.” Vrij snel gaven de cijfers uit het programma inzicht in waar de problemen zaten. “Deze bleken vooral omgevingsgebonden”, weet Corens nu. “Het zat onder meer in de ligboxen. Wij doen altijd gescheiden mest in de boxen. Door vaker bij te vullen, dus laagjes aan te brengen, droogt het ligbed beter. Deze optimalisatie was vrij makkelijk toepasbaar en het scheelde meteen heel veel qua uiergezondheid.”

Uit de Mastitis Tankmelk-uitslag kwam ook dat de coliformen vrij hoog waren: boven de 100. “Het bleek dat de spenen niet helemaal goed werden schoongemaakt en er daardoor meer bacteriën werden overgebracht. We melken in een 2x10 zij-aan-zij melkstal en poetsten de spenen wel, maar het kon net wat beter. We gebruikten al één doekje per koe, maar de intensiteit van het poetsen is wat verhoogd. Ook zijn we overgegaan op een andere dip, met twee componenten.”