“Een bedrijf kan pas goed draaien als de dieren gezond zijn, en daarvoor is de juiste structurele veterinaire begeleiding nodig. Vooral in de legsector merken we dat pluimveehouders en andere betrokkenen nog te vaak proberen om problemen ad hoc op te lossen. De dierenarts wordt dan pas laat ingeschakeld.
De insteek van AviVet is proactief. Als dierenarts kun je helpen om problemen te voorkomen. Daarom hebben wij met de legbedrijven die wij begeleiden afgesproken dat we eens in de vier tot acht weken op bedrijfsbezoek komen, waarbij de frequentie afhankelijk is van de leeftijd van het koppel en de contractsvorm.
Verder hebben we wekelijks via telefoon of e-mail contact over hun productiegegevens, zoals uitval en voeropname, en hun indruk van het koppel. Dat betekent dat we (ook de kleine) signalen snel oppikken en eventuele problemen vroegtijdig in de gaten hebben. Hierdoor kunnen we eerder sturen, en daar betrekken we dan uiteraard ook andere leveranciers bij. In de praktijk is gebleken dat proactieve veterinaire begeleiding al snel financieel voordeel oplevert als een legkoppel gezond blijft en voldoende eieren van goede kwaliteit produceert.
De koppelbeoordelingsgegevens die wij verzamelen, registeren we met toestemming van de pluimveehouder ook in de database van VMP, als aanvulling op de verplichte registratie van voorgeschreven antibiotica. Ook delen en bespreken we tijdens de VMP-bijeenkomsten onze ervaringen en de trends die wij zien.
Vooral in de legsector is het belangrijk om een beter beeld te krijgen van wat er in het veld speelt. Je kunt problemen dan eerder signaleren en samen aanpakken voordat ze escaleren. Dat is in mijn ogen het grootste voordeel van het platform. Als je weet in welke gebieden er problemen zijn met bijvoorbeeld Gumboro, (LP)AI, ILT of Pasteurella, dan kun je daar extra alert op zijn en actie ondernemen.
Op vleeskuikenbedrijven is het al gebruikelijk dat de dierenarts een paar keer per ronde op bezoek komt. Dat zou op legbedrijven niet anders hoeven zijn. Iedereen is er bij gebaat dat problemen vroegtijdig gesignaleerd worden. Ik pleit er dan ook voor dat wettelijk wordt vastgelegd dat de dierenarts vaker op bezoek komt en pro-actiever zijn vak kan uitoefenen.
Dat zou prima verwezenlijkt kunnen worden door bepaalde monsternames door een dierenarts verplicht te stellen, bijvoorbeeld het nemen van bloed-, water- en salmonellamonsters.”