Melkveehouder Mark Kanters runt samen met zijn vrouw en zoon een melkveebedrijf met tweehonderd melkgevende koeien. “In het verleden heb ik het belang van water onderschat. Ik dacht altijd het komt wel goed. Ik schrok dan ook toen uit de uitslag van het Veedrinkwater geschiktheid-onderzoek  kwam dat de concentratie waterstofsulfide (H2S) in het water veel te hoog was.”

''Stinkend water, dat wil je zelf toch ook niet drinken?''

Waar de hoeveelheid H2S normaal gesproken onder de 0,1 moet zijn, lag het gehalte bij het bedrijf op maar liefst 25. Mark: “We hebben toen met Toine (de waterspecialist van GD red.) gebeld om de uitslag te kunnen duiden. Hij is langsgeweest en heeft advies gegeven over wat oorzaken kunnen zijn. De waterbakken vulden niet vlot. Een beluchter bleek de oplossing, het water stonk niet meer en uit een nieuw uitslag van watermonster genomen op de drinkplek blijkt dat de H2S-waarde nu onder de 0,1 is.”

Slijmafscheiding en stinkend water

Het viel Mark op dat er slijm in de waterbakken ontstond, al vrij vlot na het schoonmaken. Ook dronken aangekochte koeien de eerste dagen niet en koeien namen te weinig water op. Tot daling van de melkproductie leidde het nog niet, maar hij had wel door dat er actie moest worden ondernomen. “Ik heb er nooit bij stilgestaan dat het water niet goed kon zijn. Ik verwachtte dat alles wel werd gemeten door het wateronderzoek vanuit het onderhoudsabonnement. Daar worden alleen standaardzaken, zoals de  pH-waarde, gemeten.” Zelf ruikt Mark niet goed, maar toen hij het water gebruikte om het lek in de fietsband van zijn kind te ontdekken, zei zijn vrouw dat het water niet normaal rook. Dus werd een watermonster ingestuurd naar GD. “Ze vertelden dat ze het zelfs roken toen ze het potje openden. Nu de leidingen worden belucht, ruikt het water niet meer. Ik heb emmers met water laten ruiken en vergeleken met leidingwater en niemand ruikt verschil. Ik heb er vertrouwen in dat de beluchter de oplossing is.”