Het Parvo-virus komt zeer algemeen voor bij varkens over de hele wereld. Het virus veroorzaakt bij varkens sterfte van vruchten in de baarmoeder.
Direct naar:
Verschijnselen
Afhankelijk van het infectiemoment resulteert een Parvo-infectie in kleine tomen (infectie vroeg in de dracht), mummies (infectie na de 5e drachtweek) of in doodgeboren biggen (infectie kort voor het werpen). Een heel typisch beeld is mummies van verschillende grootte. Een Parvo-infectie veroorzaakt zelden terugkomers en vrijwel nooit verwerpers. Volgens sommige onderzoekers speelt Parvo een rol bij wegkwijnziekte. Circo-virus (PCV2) speelt een hoofdrol bij wegkwijnziekte, maar vaak zijn andere infecties in het spel die symptomen verergeren. Naast het PRRS-virus wordt in dit verband Parvo-virus genoemd. Bewijs hiervoor is zeer moeilijk te leveren.
Oorzaak
Parvo is een klein virus dat onder andere in de mest van varkens voorkomt.
Besmettingsroute
Het virus komt binnen op een bedrijf via aangekochte (fok)varkens of via aangekocht sperma. Het virus is aanwezig op alle varkensbedrijven. De verspreiding binnen een bedrijf gaat vrij traag en vindt vaak golfsgewijs plaats.
De verspreiding in de baarmoeder na een infectie gaat langzaam. Vandaar dat de mummies vaak verschillend van grootte zijn. Ze zijn namelijk niet gelijktijdig gestorven. Zelfs als de vruchten na een zware Parvo-infectie in een gevoelige, niet geënte zeug vrijwel tegelijkertijd zijn gestorven, zal de zeug zelden verwerpen en worden de gemummificeerde vruchten toch op de normale tijd 'geboren'.
Schade
Een Parvo-infectie zorgt voor saldoverlies door minder levend geboren biggen per zeug als gevolg van kleine tomen, mummies en doodgeboren vruchten. Als Parvo daadwerkelijk een rol speelt bij de ernst van wegkwijnziekte, dan resulteert het ook in verhoogde uitval van gespeende biggen.
Gevolgen voor de mens
Het Parvo-virus van het varken is niet besmettelijk voor de mens. Bij honden en katten komen wel soortgelijke virussen voor.
Terug naar het begin van dit artikel
Verschijnselen
Als op een bedrijf veel mummies worden geboren (gemiddeld meer dan 0,5 per toom) en als verschillende zeugen veel mummies van uiteenlopende grootte hebben, dan is Parvo een waarschijnlijke oorzaak. Vaak betreft het jonge zeugen.
Beoordelen mummies
Het stadium van de dracht waarin een mummie is gestorven is als volgt uit te rekenen:
Aantal dagen dracht = 21 + 3 x de lengte van de vrucht in centimeters, van kruin tot staartinplant, over de rug. Dus een vrucht/mummie van 10 cm is gestorven op ongeveer de 51e dag van de dracht (21 + 3 x 10 = 51).
Laboratoriumonderzoek
In mummies en doodgeboren vruchten is met een PCR-test aan te tonen of zich daarin Parvo-virus bevindt. Als dat zo is, dan is Parvo als oorzaak zeer waarschijnlijk. Afweerstoffen tegen Parvo kunnen worden aangetoond in het bloed van zeugen. Omdat Parvo-virus zó algemeen voorkomt, hebben de meeste zeugen (>85%) in Nederland afweerstoffen. Die blijven bovendien lang aanwezig en daarom zegt bloedonderzoek op antistoffen weinig. Na een vaccinatie worden ook antistoffen gevormd. De concentratie daarvan in het bloed is echter laag, maar geënte varkens zijn wel voldoende beschermd tegen de gevolgen van een infectie.
Terug naar het begin van dit artikel
Als zeugen (gelten) niet zijn gevaccineerd tegen Parvo, lopen ze het risico op mummies en doodgeboorte bij een besmetting.
Preventie
Omdat Parvo zéér algemeen voorkomt, is enten noodzakelijk. Als gelten (te) jong worden geënt, bestaat de kans dat het effect van de enting onvoldoende is. Dat komt doordat gelten relatief lang (tot 6 maanden leeftijd) afweerstoffen van hun moeder in het bloed hebben. Die afweerstoffen maken de entstof onwerkzaam. In de praktijk worden gelten geënt vanaf een leeftijd van 6 à 7 maanden, maar wel minstens 3 weken voor de eerste dekking.
Het is verstandig om ook de 1e worps zeugen te enten, en wel in de kraamperiode. Door de algemene aanwezigheid van het virus, wordt de afweer bij de oudere zeugen vervolgens goed onderhouden. Toch enten veel varkenshouders ook de oudere zeugen in het kraamhok. Met bloedonderzoek kan men vaststellen of het mogelijk is te stoppen met enten bij die oudere zeugen.
Bestrijding
Omdat Parvo een virus is, heeft behandelen met antibioticum geen zin.
Het is niet mogelijk om Parvo-virus op een bedrijf uit te roeien. Het Parvo-virus is alleen gevoelig voor sterke ontsmettingsmiddelen en kan in droge omgeving temperaturen tot 90 graden celcius overleven.
Laboratoriumonderzoek
De GD verricht sectieonderzoek op doodgeboren en/of gemummificeerde vruchten. Met de PCR-test wordt onderzocht of zich in deze vruchten Parvo-virus bevindt. Antistoffen tegen Parvo kunnen worden aangetoond in bloed van varkens.
Bedrijfsanalyse
In geval van vruchtbaarheidsproblemen op een zeugenbedrijf kan de GD een uitgebreide analyse uitvoeren van de technische cijfers, eventueel gecombineerd met een bedrijfsbezoek, met daaraan gekoppeld concrete adviezen.